De jaarlijkse “busreis” van badminton overdag
ADVOCAATJES MET SLAGROOM????
Nee het was niet echt een busreis, maar het leek veel op een bus met zo’n grote groep fietsers op weg naar …. tja dat was nog de vraag. Het zonnetje straalde ons in ieder geval tegemoet, toen we welgemoed verzamelden bij de sporthal. Iedereen leek present. Toch? O nee Nel was er niet… er zou toch niets ernstigs zijn? Gelukkig niet want daar was ze. Later bleek waarom ze op haar gemakje kwam aanfietsen. “Zijn we compleet? Mooi dan gaan we”: regelde Margje. Margje?? Dat doet Nel toch altijd…. Juist daarom was ze zo relaxt want Margje en Bertha hadden dit jaar de organisatie in handen. Wel zo lekker zal Nel gedacht hebben!!Dus compleet? Nee!! Daarnet was Jan Sluis er nog en nou niet meer. Wat is er aan de hand? “Pilletje vergeten”, had hij geroepen en was op de fiets gesprongen. Hup daar ging Wiesje ook “Hij heeft geen sleutel bij zich!” Nou ja het was dichtbij dus 5 minuten later waren ze terug. Met fietshelm op … dat dan weer wel!
Inmiddels peddelden Margje en Bertha weg dus opschieten! Dwars door het ”dorp” en richting Veenhuizen, dachten we. Nee toch niet. De Weper in linksaf en door de weilanden naar Haule. Mooi hier en lekker rustig. Dat dacht de mevrouw met de loslopende honden niet want die schrokken behoorlijk van die “bus” met fietsers haha . Gezellig keuvelende fietsers hoor!!
Haule in en linksaf Blauwe Bos – ook niet onbekend – misschien naar het zwembad? Nee hoor weer linksaf en door het bos naar Waskemeer. Zo zo dat is een scherp begin! Uiteindelijk aankomst in Bakkeveen. Oké en nu… toch naar het zwembad of misschien minigolf? Nou dat leek er op want we stopten bij de kantine van de minigolf voor de traditionele koffie mét! (Dank bestuur voor de bijdrage!). En hier komen we even terug op die advocaatjes met slagroom. Dat is bij sommige natuurlijk wel traditie maar bij de badmintonners overdag is dat natuurlijk appeltaart met slagroom!! Behalve bij Jan Sluis die – in plaats van de slagroom weg te geven – appeltaart zonder slagroom wilde… Het smaakte voortreffelijk en het tweede bakje ook. Tijdens dat tweede bakje brak er een hele flinke bui los dus algemeen commentaar “Zo die hebben we even lekker gemist”. Behalve Arie die zo slim was om zijn bodywarmer (ze gingen naar binnen) onder de snelbinder van zijn fiets te hebben gezet. Ja die was kletsnat natuurlijk !
Inmiddels kwam de kantinebeheerder aan met een emmer jeu-de-boules-ballen. “Haha dat wordt een eitje” aldus Jan Lodewijks die de hele zomer in Frankrijk/Portugal zit en maanden elke dag traint. De rest keek dus zuinigjes. Maar gelukkig werd ons al snel iets heel anders uitgelegd. “Klootschieten”!!! Schieten met kloten? “Ja klopt, maar een kloot is een ijzeren bal en daar moet je mee gooien” aldus de beheerder die daarna voor iedereen duidelijk de spelregels uitlegde. Er was daarna nog even de gebruikelijke verwarring…. 1-2-3-4 en nog eens 1-2-3-4 en één keer 1-2-3-4-5! Is dat nou een opeenvolgende groep of moeten alle zelfde nummers bij elkaar in een groep. “Er werd zelfs even vertwijfeld gekeken” zag ik.
Het kwam allemaal goed en na nog een paar bezorgde blikken naar de lucht ging men opgewekt naar het strijdperk op de heide. Het was nog om de drommel niet makkelijk en het paadje was best smal, dus die kloot verdween al snel in de bosjes. Als je oplette was dat geen punt, maar in de 1-2-3-4-5 groep was men overal druk mee behalve met opletten. Dat kostte dus al snel 10 minuten – vergeefs – zoeken en toen waren ze dus ook een 1-2-3-4 groep. Maar het was een leuk spel en je liep lekker buiten en het zonnetje scheen, dus wat wil je nog meer… Natuurlijk het bekende damesnummer “ik kan die kaart niet lezen” “Heb ik hem nou op de kop?” Even Margje bellen… maar die had de telefoon op stil dus geen reactie… “Tja we gaan gewoon rechtdoor en dan zien we wel” aldus Bertha en zo geschiedde.
Langs een kronkelend bospad met even zicht op de nog bloeiende heide enzovoort enzovoort, bedachten we ons plotseling “Hoe laat moeten we nou terug zijn? Goede raad was duur (en pinnen kon niet…) dus we zien wel was de boodschap. Gelukkig konden we plotsklaps door de bomen heen een eerder gestarte groep spotten die al op de terugweg was en zo doende sloten we ons daar maar bij aan. Jan Lodewijks stopte acuut met klootschieten en zei “ Even mijn kloot poetsen want er zit allemaal zand aan en zo kun je hem niet inleveren!”
De meesten waren al klaar (maar die waren geen kloot kwijt geraakt!) en na veel plasoponthoud gingen we op weg naar de lunchplaats. Daar in de buurt was een lekker restaurant waar “smikkelaars” Arie en Hannie naar uitkeken want bij de Stripe had je allemaal lekkere dingen. En laten we nou precies daar naar toe gaan! Aarzelend over wel of geen regen. Binnen of buiten enzvoort werden we kordaat naar binnen gedirigeerd. “Goedemiddag” klonk het ineens driestemmig uit een gezellig hoekje. Verrast keken we om en daar zaten Josee, Fanny en de zeker niet verwachte Maya. Om verschillende redenen konden zij niet mee fietsen, maar wilden zich de lunch toch niet laten afnemen. Zeker Maya was opmerkelijk want zij zat dit jaar lang in de lappenmand en niet zo zuinig ook! Hartstikke goed dit besluit om te komen. De lunch was inderdaad erg lekker en bovendien gezellig en nee ook daar kwamen geen advocaatjes met slagroom op tafel.!! Margje en Bertha onze dank voor de voortreffelijke organisatie!
Na nog een – gelukkig droge- fietstocht naar Oosterwolde ging ieder weer zijns weegs en is de start van een nieuw badminton seizoen voor overdag een feit. Voor de meesten is dat komende donderdag weer een echte activiteit. Voor een aantal anderen natuurlijk niet want “het kan nog lekker weer zijn en dus pakken we nog een maandje vakantie…”
Maakt niet uit, maak er allemaal maar een gezellige winter van!!!!
